هدف از درمان هیپوتیروئیدی، طبیعی شدن TSH در حد Lower limit normal  است.

علل افزایش نیاز به لووتیروکسین: سوء جذب (سلیاک، جراحی روده کوچک) و داروهایی که با کلیرانس T4 تداخل دارند مثل: کلستیرامین، فروس سولفات، مکملهای کلسیم، لواستاتین، هیدروکسید آلومینیوم، ریفامپین، آمیودارون، کاربامازپین و فنی توئین.

مثلا در مورد فروس سولفات یا باید دوز را زیاد کرد یا بین ساعات مصرف فاصله گذاشت.

به علت  نیمه عمر طولانی T4 (7 روز) بیمارانی که تا 3 دوز دارو را فراموش کنند میتوانند آن دوز ها را یکجا مصرف کنند.

پاسخ TSH به درمان تدریجی است --› 2 ماه بعد از شروع درمان یا بعد از هر بار تغییر دوز لووتیروکسین باید اندازه گیری شود.

پاسخ بالینی به لووتیروکسین --› 3 تا 6 ماه بعد از طبیعی شدن TSH ممکن است علائم بالینی کاملا بهبود پیدا نکنند!!!

تیروتوکسیکوز:

سیگارکشیدن  ریسک فاکتور فرعیMinor برای گریوز و ریسک فاکتور اصلی  Majorبرای افتالموپاتی است.

هدف درمان تیروتوکسیکوز: نرمال شدن FT4  (بعد از 6-8 هفته)  ( نه !!T3،  نه !!TSH )

3-4 هفته پس از شروع درمان ، تستتهای عملکردی تیروئید و علائم بالینی مجددا بررسی می شوند و دوز دارو بر اساس Unbound T4  تنظیم می شود. اکثر بیماران زودتر از 6-8 هفته یوتیروئید نمی شوند.

سطح TSH معمولا تا چند ماه سرکوب شده باقی می ماند بنابراین شاخص حساسی برای درمان نیست.

در صورت بروز هپاتیت، سندرم شبه لوپوس و آگرانولوسیتوز  مصرف داروی ضد تیروئیدی باید قطع شود و مجددا شروع نشود!!!

CBC جهت پیشگویی آگرانولوسیتوز فایده ای ندارد، زیرا شروع آن ایدیوسنکراتیک و ناگهانی است.

 ید رادیواکتیو: جهت پیشگیری از بحران تیروتوکسیک ، تمام بیماران مسن و اختلالات قلبی باید حداقل یک ماه قبل از درمان با ید رادیواکتیو، داروهای ضد تیروئید دریافت کنند.

مصرف داروهای ضد تیروئید باید از 3-5 روز قبل از تجویز ید رادیواکتیو قطع شوند تا دارو بتواند جذب شود.

درمان ناقص یا عود زودرس، در مردان و بیماران زیر 40 سال شایعتر است.

در صورت پایدار ماندن هیپرتیروئیدی می توان از دوز دوم یدرادیواکتیو 6 ماه پس از دوز اول استفاده کرد.

6ماه پس از درمان با ید رادیواکتیو بیماران می توانند بدون هیچ خطری حامله شوند.